arrow Stories

Kansen voor alle nieuwe makers. Festival rond aankomende talenten – Jacq Algra voor Het Parool | 27th November 2018

27 November 2018

Tijdens Polyphonic Songs in het Veem is werk te zien van gevestigde en aanstormende makers van dans of performance. Daarna gaan ze de discussie aan, met het publiek en met elkaar. ‘Het idee is dat je elkaar aanscherpt.’

Het nieuwe programma voor honderd dagen was net rond toen Anne Breure, artistiek leidster van het Veem, na een lange werkdag omver werd gereden met een scooter. Veel gebroken botten, hersenen flink geschud. Nu revalideert ze, stap voor stap.

Haar team voert het programma uit, deels met partners Nicole Beutler Projects,

NeverLike/Keren Levi en BAU, platform voor dans- en performancemakers. Vanaf morgen presenteren zij het driedaagse festival rond dans en performance Polyphonic Songs, dat draait om nieuw talent.

“Als partners delen we een interesse in de discussie wat dans en performance allemaal kan zijn,” zegt choreograaf Nicole Beutler, die zelf Songs uit 2009 nogmaals opvoert. “Het gaat ons om een onderzoekende en interdisciplinaire aanpak, inclusief beeldende kunst. Daarnaast om het discours: waarom maken we het werk dat we maken en wat heeft het met de wereld te maken? Maar ook: hoe organiseer je verbindingen tussen onafhankelijke makers van verschillende leeftijden, zodat je van elkaar leert en elkaar aanscherpt? 

Vooral nieuwe makers hebben het steeds moeilijker in Amsterdam, de laatste jaren zijn diverse podia verdwenen. Het Veem is een van de weinige plekken die hiervoor doelbewust ruimte biedt en een goed publiek heeft opgebouwd.”

Dat alle makers in dit programma iets met stem doen en vrouwen zijn is voor een deel toeval volgens Beutler. “Het is echter ook een afspiegeling van het veld. Daarin zijn veel talentvolle vrouwen actief. Het is niet per se zo dat wij ons profileren als een vrouwenclub die op zoek is naar de vrouwelijke stem. Wel is het zo dat vrouwelijke energie van oudsher verbonden is met inclusiviteit en dingen bekijken vanuit een breder perspectief.”

Nieuw Talent 1: Genevieve Murphy

Studeerde aan de conservatoria van Glasgow, Birmingham en Den Haag. Verbindt in haar werk muziek met beeldende kunst en performance. Presenteerde in W139 Walk and Drip for 12 hours, later in een andere versie uitgevoerd door het Concertgebouworkest, en tijdens het afgelopen Spring Festival Something In This Universe. In The One I Feed heeft het publiek zelf de touwtjes in handen.

“In mijn vorige stuk werkte ik al met dingen uit de keuken: een pak suiker, een schuursponsje, een magnetron. In dit werk luistert het publiek naar twee musici, terwijl ze van mij touwen krijgen die zijn verbonden aan een groot object van ventilatiebuizen. Ik vraag ze om in actie te komen en de sculptuur in leven te houden. Daarmee worden ze zelf verantwoordelijk voor wat ze wel of niet te zien krijgen.”

Nieuw Talent 2: Cherish Menzo

Studeerde af aan de opleiding Jazz/Musical Dans in Amsterdam en danste daarna onder andere in werk van Jan Martens en Akram Khan. Presenteerde twee jaar geleden Efes, een duet met Nicole Geertruida op muziek van DJ Michael Nunes, en danst deze maanden in The Sea Within van Lisbeth Gruwez. In Live deelt ze de dansvloer met gitarist/componist Musfik Can Müftüoglu.

“Gitaar en lichaam benaderen we beiden als instrument en we gebruiken allebei onze stem. We hebben elkaar leren kennen tijdens een Splendor-lab. Ik was net begonnen met gitaarles, hij bleek supermooi te bewegen – we hebben een link. In dit nieuwe werk is ruimte voor improvisatie, alles is live. Dat maakt het fragiel maar we hebben ontdekt dat je zo publiek en performers echt samenbrengt.”

Nieuw Talent 3: Eva Susová

Studeerde aan het Conservatorium in Praag en de dansacademie in Stockholm en vervolgde haar traject in Amsterdam aan de School voor Nieuwe Dans Ontwikkeling en het Sandberg Instituut. Onderzoekt in haar werk de pluraliteit van de vrouwelijke stem. DoReMiFa so Faaar is een soloperformance waarin letterlijke en figuurlijke betekenissen elkaar kruisen.

“Ik belichaam een niet-alledaags personage: ik vertel dingen over haar en laat acties van haar zien. Het resultaat is een hybride voorstelling, waarin stem, beweging, klank en technologie samen een meervoudig beeld van facts en fictions oproepen. Het is een lecture-performance, bloedserieus en daardoor misschien af en toe licht komisch. Maar het is zeker geen burleske of stand-upcomedy wat ik maak.”