Simon van Schuylenbergh

Simon Van Schuylenberg (BE) is momenteel in residentie bij Veem House – een samenwerking met De Brakke Grond.

Tijdens zijn residentie spreekt Simon met verschillende kunstenaars in en uit Amsterdam voor zijn project Ne Mosquito pas. In Ne mosquito pas komen uitvoerende kunstenaars uit verschillende disciplines samen om hun ‘mislukte’ werk op te voeren. Dat kunnen scènes zijn die – net voor het doek opging – uit een voorstelling geknipt werden, ideeën die nooit uit iemands notitieboekje ontsnapten of blijvende fascinaties uit het verleden die om de een of andere reden nooit tot uiting kwamen.

De kunstenaars die deelnemen aan Ne mosquito pas worden uitgenodigd om het begrip ‘falen’ vanuit hun persoonlijke perspectief te interpreteren. De verzameling van de verschillende performances die ontstaat is vaak eclectisch, maar wordt gekenmerkt door een collectieve inspanning om een vooraf geconfigureerd idee over wat ‘werkt’ op het podium en wat niet, ongedaan te maken. Het zijn autonome bijdragen, maar het is in relatie tot elkaar dat de solo’s een glimp laten zien van het potentieel van mislukking om weerstand te bieden aan de constante zoektocht naar succes als de standaardmodus waarmee neoliberale levens worden geleefd.

In november 2021 zal Ne Mosquito pas in Veem House te zien zijn.

Over Simon Van Schuylenbergh

Simon Van Schuylenbergh (1994) is een Belgische theatermaker en performer. Hij studeerde in 2017 af aan de opleiding Drama KASK School of Arts in Gent.

Sinds 2015 werkt Simon aan een reeks danssolo’s met een kudde zebra-sculpturen uit papier-mâché. Een groot deel van Simons werk laat zich zowel door zichzelf als door anderen moeilijk definiëren. Hij kiest resoluut voor hybride vormen die zichzelf in twijfel durven trekken. Het traject met de zebra’s dringt zich bijvoorbeeld op als een langdurig proces in verschillende variaties, afhankelijk van de verschillende contexten waarin hij zijn werk maakt en toont.

Samen met performer/schrijver/filosofe Siska Baeck maakt Simon performances op de kruising tussen dans en literatuur. Tijdens hun opleiding creëerden zij de voorstelling Sferen (2015), een reeks
filosofische dialogen over intimiteit zonder conflict, geïnspireerd door de sferologie van Peter Sloterijk; Het duet self. Ocean, geïnspireerd door de tekeningen van Jürgen Partenheimer (2016) en het onderzoeksproject if you please ( & other gestures) (2017) en not yet almost there (2017-2018).

In de zomer van 2019 richtte Simon het performance-platform ‘Ne mosquito pas’ op waar een community van Brusselse artiesten samen reflecteren rond hun persoonlijke notie van falen en succes.