Program
GARDENING #4
alex blum, Diane Mahín, Kris Adem, Sjaid Foncé
GARDENING is een creatieve broedmachine waarin vier dans/mime/performance kunstenaars een week de tijd krijgen om te sudderen en nieuwe ideeën naast elkaar te laten groeien. Ze krijgen studioruimte en worden ondertussen actief begeleid door professionals uit het culturele veld. GARDENING gaat over nieuwe zaadjes doen ontkiemen, maken, ontmoeten, voeden, groeien, delen en het kruisbestuiven van elkaars werelden.
GARDINING #4 begint op trapt 24 juni en eindigt met vier publieke deelmomenten op zaterdag 29 juni. De deelnemende kunstenaars zijn Alex Blum, Diane Mahin, Kris Elyr Adem, Shaid Fonce. Lees hieronder meer over de makers en de thema’s die ze tijdens deze GARDENING willen onderzoeken.
Belangrijke informatie
GARDENING begint bij BAU Platform voor Dans en Performance en gaat verder bij Veem House for Performance, waar we zullen genieten van een kom soep + brood voordat we de laatste twee performances bekijken. Houd er dus rekening mee dat dit evenement om 17.00 uur begint bij BAU (Entrepotdok 4, 1018 AD Amsterdam) en eindigt rond 20.00 uur bij Veem House (Van Diemenstraat 408-410, 1013 CR Amsterdam). Omdat het openbaar vervoer tussen beide locaties enige tijd in beslag neemt, raden we je aan om op de fiets te komen.
GARDINING is een GREENHOUSE project geproduceerd door Nicole Beutler Projects en Veem House for Performance.
29 juni 2024
16:00 — 21:00
€ 7.50
Over alex blum
alex blum is een trans* choreograaf, politiek onderwijzer en somatische activist gevestigd in zowel Kopenhagen als Amsterdam, waar ze is afgestudeerd van de School for New Dance Development. Met haar werk zoekt alex naar zintuiglijke omwegen langs de kaders van identiteitspolitiek door aanraking, spraak en te luisteren tijdens repetities met kritische vrienden, minnaars en vreemden. Door te bevragen wie gezien en gehoord wordt, het recht om te stemmen krijgt, zorg krijgt en herdacht wordt, onderzoekt alex de (on)mogelijkheden van de belichaming van trans* zijn en de weigering van genocide.
<<< getuigenverklaringen >>>
‘’Op dit moment ben ik een langdurige getuigen van Israël’s genocide in Gaza. Het begon met een oproep, verspreid op sociale media, om een gedetailleerd, privé, papieren document van mijn indrukken en getuigenissen bij te houden, in plaats van sociale media te vertrouwen om mijn ervaring met het zien van genocide te archiveren.
GARDENING is niet het moment om deze <<<getuigenverklaringen>>> te delen, maar om door te gaan met mijn repetities van consensueel getuigenis geven, een handeling die zo diep geworteld is in trans-politiek* van zien en gezien worden. Ik leid de betekenis van ‘consent’ af van zijn etymologische wortels in het Latijnse ‘con’ + ‘sentire’, wat ‘met gevoel’ betekent. Zonder vergelijking, maar door middel van analogie, zal ik het werk van de getuigen (The Work of the Witness) van systematisch geweld tegen trans* en gender-non conformiteit wereldwijd en Israël’s etnische zuivering van het Palestijnse volk doorzetten. Ik nodig getuigen om samen met mij te zitten tijdens deze week van GARDENING.’’
Over Diane Mahín
Diane Mahín (1993) is een Nederlands-Iraanse socioloog en performance maker. Door haar performatieve werelden zoekt zij naar een confrontatie met de materialiteit van het menselijk lichaam en de socialistische die deze lichamen ondergingen.Via geluid en fysicaliteit onderzoekt Diane het menselijk lichaam als een materieel object om sociale constructies te ontleden, om zo hun absurditeit en humor te begrijpen. Dissociatie, leegt en dood zijn terugkerende thema’s in haar werk. Na haar studies aan Goldsmiths, University of London en de Toneelacademie in Maastricht, is Diane momenteel bezig met het verkennen van de principes van opera binnen haar praktijk bij het Sandberg Instituut. Naast haar individuele projecten maakt ze ook performances met haar broer Manuel Groothuysen onder de naam FADAT.
‘’Tijdens GARDENING zou ik graag willen experimenteren met mijn stem via ‘grunting’, grommen en schreeuwen. ‘Grunting’ is interessant voor mij vanwege het onmiddellijk duistere effect dat het heeft op de stem. Ik zou deze duisternis willen oprekken en terwijl ik me erin baad, flirten met humor. Ik ben nieuwsgierig hoe zo’n extreem vocaal effect samen kan komen met een fysiek personage. Welke onderdelen en bewegende kwaliteiten binnen mijn lichaam zal deze stem losmaken en mee harmoniseren? Welke onderdelen van mijn lichaam zullen zich totaal gedissocieerd voelen van deze vocale kwaliteiten en hoe kan ik er mee spelen? Uiteindelijk heb ik het gevoel dat ‘grunting’ een experimentele broedplaats zal zijn om socialisatie gebaseerd op gender uit te dagen, en de constructies die ik binnen in mij draag wakker te schudden.
Over Kris Adem
Kris Adem (1997) studeerde af met een BA in Contemporary Dance van Fontys (NL). Adem belichaamt de essentie van een Cypriotische ontdekkingsreiziger, wiens artistieke pad is gevormd door het complexe verhaal van zijn geboorteland. De inherente identiteitscrisis van zijn geboorteland bracht Adem op een diepgewortelde zoektocht naar authenticiteit, zelfontdekking en collectieve vrijheid weerspiegelt door middel van multidisciplinaire kunstvormen. Adem’s artistieke evolutie is een rebellerende reactie tegen de verstikkende beperkingen opgelegd door maatschappelijke hierarchiën en autoritaire structuren. In een danslandschap dat vaak vertroebeld wordt door conformiteit, creëert hij nooduitgangen van de realiteit om ons heen door ze te veranderen in surrealistische landschappen. Hoewel hij een surrealist is, speelt zijn activisme voor mentale gezondheid, klimaatverandering en ons recht om te dromen een grote rol in zijn creaties. Hij vindt zijn inspiratie tussen de innerlijke onrust en externe stemmen die scheuren vormen in de schoonheid van het menselijke bestaan.
‘’Tijdens GARDENING richt ik mij op complexe uitdagingen waarmee choreografen en makers in het huidige artistieke en economische landschap mee geconfronteerd worden. Als choreograaf en maker denk ik vaak na over deze unieke situatie die onafscheidelijk verbonden is aan ons vak. Waar schilders doeken hebben en musici instrumenten als hun media voor creatie, hebben choreografen enkel het menselijk lichaam tot hun beschikking als belangrijkste gereedschap. Deze onderscheiding vormt een enorme barrière, vaak overschaduwd door financiële beperkingen.
In tegenstelling tot andere creatieve makers die gemakkelijk toegang hebben tot hun gereedschap, worden choreografen geconfronteerd met de realiteit dat hun medium niet alleen menselijke lichamen nodig heeft, maar ook ondersteuning om deze gedurende het creatieve proces te onderhouden. Dit roept de kritische vraag op: Hoe kunnen wij, als choreografen, navigeren tussen de creatie en presentatie van ons werk bij gebrek aan substantiële financiële steun? Deze vraag dient als hoeksteen voor mijn artistieke onderzoek tijdens deze residentie, terwijl ik innovatieve benaderingen en duurzame methodologieën probeer bloot te leggen die choreografen in staat stellen hun creatieve visie te realiseren ongeacht financiële beperkingen. Door dit onderzoek probeer ik niet alleen de uitdagingen die gebonden zijn aan ons vak aan het licht te brengen, maar ook een gemeenschap te creëren om het dialoog te bevorderen, gericht op het herdefiniëren van hulpbronnen in het choreografische proces, met als uiteindelijke doel inclusief en toegankelijk landschap voor alle typen makers te creëren.”
Over Sjaid Foncé
Sjaid Foncé (1990, Curaçao) is een interdisciplinaire performance artist, afgestudeerd in 2023 van de Mime opleiding van de Academie voor Dans en Theater in Amsterdam. Zijn werk is fysiek, poëtisch en visueel feestelijk.
Hij onderzoekt de transformatieve potentie van het lichaam door het lichaam te beschouwen als een plek voor bevrijding. Vanuit een individuele of collectieve identiteit belichaamt hij verschillende vormen van toewijding, gericht om onze fysieke realiteit te overstijgen en open te stellen voor herinterpretatie.
Sjaid experimenteert met maskers, kostuums en elementen van Afrikaanse diaspora-invloeden om ideeën rondom ras, gender en sociale gerechtigheid te bevragen en in te zetten als gereedschap om zijn eigen vrijheid terug te claimen.
Hij stelt vragen over de rol van collectieve verbeelding in het vormgeven van sociale identiteiten en normen. Tijdens GARDENING wil hij een ruimte creëren waar mensen uitgenodigd worden om nieuwe manieren te bedenken om de aarde te bewonen.
Over GREENHOUSE:
GREENHOUSE is een ontwikkelingsnetwerk voor dans, mime en performance. Een initiatief van BAU Platform for Dance and Performance, Boogaerdt / VanderSchoot, Keren Levi | NeverLike, Nicole Beutler Projects en Veem House for Performance. Het netwerk streeft naar een gezond artistiek ecosysteem in Amsterdam waarin dans-, mime- en performancekunstenaars floreren.
Binnen GREENHOUSE delen we connecties, faciliteiten, ideeën en expertise. We claimen tijd en ruimte voor onderzoek, experiment en ontmoeting. Samen bieden we de ondersteuning die nodig is om kunstenaars te laten kiemen, groeien, broeien en bloeien in elke fase van hun artistieke ontwikkeling. De komende vier jaar zullen we nieuw werk initiëren en produceren, bieden we residenties en stages aan en organiseren we workshops, lezingen, zomercursussen en festivals.