Polyphonic Songs, Day 2: Genevieve Murphy, Keren Levi | NeverLike, Nicole Beutler

PROGRAMMA

Dag 2: Donderdag 29 November 2018, vanaf 19:30

— The one I Feed door Genevieve Murphy 

— Departing Landscapes door Keren Levi | NeverLike

— 1: SONGS door Nicole Beutler (NBprojects)

1: SONGS door Nicole Beutler (NBprojects)

1: SONGS, Nicole Beutler’s veelgeprezen voorstelling uit 2009 is een soloperformance in de vorm van een concert, een ‘Liederkreis’ of een existentiële oefening voor een zingend lichaam. Performer Ibelisse Guardia Ferragutti geeft haar stem over aan de intense woorden van tragische vrouwelijke personages uit de theatergeschiedenis, zoals Gretchen, Antigone en Medea. Het lijden van deze (anti-) heldinnen treedt herhaaldelijk haar lichaam binnen, terwijl zij hun woorden zingt, spreekt en roept: fragiel, rauw, berekend en emotioneel. Maar wie spreekt er hier? En vinden de dramatische referenties uit het verleden weerklank in het hier en nu? De hedendaagse elektronische muziek van Gary Shepherd en de canon van literaire tekst vormen de basis voor een subtiele, maar harde schreeuw tegen de instabiliteit en berekenbare onberekenbaarheid van het bestaan. Regisseur en choreograaf Nicole Beutler werkt met de spanning tussen intense emotionaliteit en koele berekening enerzijds, en creëert ze ruimte voor reflectie over de geschiedenis van het theater anderzijds. Hoe kijken we naar emoties, wat beweegt ons en wat niet? En in hoeverre klinkt het verleden door in de hedendaagse realiteit? 

Departing Landscapes door Keren Levi | NeverLike

“The attack of a sound is not its character… Decay, however, this departing landscape, this expresses where the sound exists in our hearing — leaving us rather than coming towards us. “ – Morton Feldman

Feldman’s Triadic Memories (1981), a solo piano piece, invokes that “other place that’s not a metaphor for something else.” The composer described it as “probably the largest butterfly in captivity, concerned with the shape of a leaf and not the tree”.

In this self-contained space of memory and detail, Keren Levi continues her one-sided conversation with Feldman’s music in a solo performance – her first since The Bottom Line in 2003.

Following on from her performance-essay Footnotes for Crippled Symmetry – an interweaving of movement, sound, text, video and sculpture in response to Feldman’s Crippled Symmetry (1983) – Levi narrows down her choreographic scope to the movement of her own body, limited in space and fields of mobility. Into this personal inquiry, Levi has invited long-term collaborators and friends, dramaturg Igor Dobričić, composer Tom Parkinson and audiovisual artist Assi Weitz to join her quiet mediation on decay, time, sound and memory. 

Upon Levi’s request, artist Noa Giniger created a watercolor drawing out of the title of piece. This artwork is in line with Giniger’s ongoing project SPELLS, a text writing system which she developed based on the structure of stencil lettering.

The one I feed door Genevieve Murphy

Vol overgave stort de Schots/Nederlandse componiste Genevieve Murphy (1988) zich in een nieuw avontuur met accordeonisten Renée Bekkers en Pieternel Berkers van het gelauwerde duo TOEAC. In hun performance The One I Feed – een compositieopdracht van November Music – verkent Murphy de kruisbestuivingen tussen performancekunst en eigentijdse muziek. In Murphy haar werk vormt de fascinatie voor psychologie en de mens achter de musicus de leidraad. The One I Feed schetst een portret van het conflict en de onzekerheid in een destructieve geest. Hierbij legt Murphy de nadruk op het conflict tussen de aantrekkingskracht en de afschrikkende werking die dit gedrag voor deze mensen voortdurend heeft. Het resultaat is een indringend proces dat hoorbaar én zichtbaar is voor het gehele publiek.