Productions
Crowdkill | Anthony van Gog
Anthony van Gog is afgestudeerd aan de Performance Studie van de Theateracademie in Maastricht (2019). Na het maken van twee ‘fysieke scores’ Breathing Piece (2019) samen met Maarten Heijnens, en het daaropvolgende Heartscore (2021), richt Anthony zich nu op het maken van een nieuwe fysieke performance Crowdkill, in coproductie met Veem House for Performance en Dans Brabant.
Twee residenties in Veem House, in april 2022 en april 2023, gaven Anthony de ruimte om research te doen voor deze nieuwe performance. Tijdens de Open Studio op 6 april in Veem House, deelde Anthony een allereerste inzicht van zijn bewegingsonderzoek naar spierspanning, vloeibaarheid en extase samen met performer Evangelos Biskas. Dit was een begin en onderdeel van het langere traject waarin hij het ‘zelfloze lichaam’ onderzoekt. Het ‘zelfloze lichaam’ gaat om het idee dat wij mensen geen vaste kern hebben, maar dat identiteit zich vormt door ons te spiegelen aan wat er buiten ons gebeurt. Zelfontplooiing is zo niet meer een zich gestaag opbouwende ontwikkeling, maar een “naar alle kanten toe vallen, zonder enig houvast, een constant muterend lichaam”.
Zijn meerjarige onderzoek naar dit thema valt ook onder de paraplu van zijn verbintenis met Dans Brabant als PLAN-maker.
Tour dates
Credits
Anthony van Gog
Evangelos Biskas
Dans Brabant
Veem House for Performance
Eerder werk
Over Heartscore (2021), ook een Veem House co-productie: In deze muzikale en fysieke compositie leggen twee performers (Anthony van Gog en Erik van de Wijdeven) de meest eerlijke graadmeter van onze staat van zijn bloot: het hart. Gedirigeerd door het ritme van elkaars hartslag, raken hun lichamen steeds meer met elkaar verweven. Lukt het ze om een stem te geven aan het lichaam zonder een beat te missen?
Heartscore is een visuele luisterervaring waarin de dialoog tussen hoofd en lichaam op een intrigerende wijze wordt verklankt. Vanuit een grote fascinatie voor het lichaam, haar processen en haar zeggingskracht zijn deze ‘fysieke partituren’ gecreëerd. In een fysieke partituur staat niet het muziekinstrument, maar het ‘lichaam-als-instrument’ centraal. Op deze manier krijgt het lichaam de kans te spreken, zodat we de kans krijgen naar haar te luisteren om haar te (kunnen) blijven verstaan.
De creatie van Heartscore is het vervolg op de fysieke partituur Breathing Piece, waarin ook het “lichaam-als-instrument” centraal stond.
