In BOMBYX MORI transformeert Ola Maciejewska haar werk Loie Fuller: Research uit 2011 in een choreografie die door drie dansers wordt uitgevoerd.

Zoals de ‘Dancing Dress’ van Loie Fuller (1862-1928) zich ontvouwt, spreekt BOMBYX MORI een nieuw kritisch potentieel van deze actie uit. De relatie tussen lichaam en artefact staat op het spel. Hoewel de dansgeschiedenis, zoals we die kennen, het lichaam voornamelijk positioneert als de belangrijkste bron van beweging, was de Amerikaanse pionier Fuller één van de eersten die sprak van beweging buiten het lichaam, een beweging als gevolg van de interacties tussen lichaam en dingen (verlichting, materialen, geluid).

Het werk BOMBYX MORI laat zich niet makkelijk lezen, door de verstilde momenten, gedaantewisselingen en energie uitbarstingen. In het project ‘vormen lezen’ is er met opzet gesaboteerd. De toeschouwer wordt begeleid in het loslaten van dominante binaire verdelingen, zoals lichaam versus object, fysiek versus niet-fysiek, ratio versus emotie.

In lijn met het bestaan van de zijderups BOMBYX MORI, die letterlijk leeft op de rand van het tweeledige en een ‘tussentijds’ bestaan heeft, geeft de performance een visuele reflectie op het hybride karakter van dingen.